Bugün okulun (Anasınıfı) 4 günü.Geçen haftayı saymazsakTuna alıştı sayılır.Ilk günlerde kendini baya soyutlamıştı okuldan.Kapıda beklemem için sözler almıştı benden.
Sonra Tarık’la tanıştılar.Tarık onun elinden tuttu bikaç gün sınıfa beraber girdiler.Tuna her seferinde “söz ver annecim camdan bana bakıcaksın” dedi.Baktım çoğu kez kendimi göstermeden izledim.Sıkılıyordu belliki.
Beni görünce gülümsüyordu.Kızlar erkek çocuklara göre daha kolay alışmıştı.Ağlayan,sızlayan yoktu.Hatta severek geliyorlardı okula belliydi.Ama sınıflarına 2 gün önce gelen kız çocuğu hariç.Kız öyle bir ağlıyorki,yerden yere yatiyor,camlara tırmanıyordu.
Bu sabahta öyle oldu.Tuna kıyametleri koparan arkadaşını görünce okula girmek istemedi.korktu,anlam veremiyordu.
Bense öptüm onu hadi sınıfına git dedim öğretmenin bekliyor.Önce gözleri doldu.Arkasından “hoşçakal annecim”dedim el sallayarak.
Ağlayarak geri geldi sarıldı boynuma.Ne oldu neden ağlıyorsun diye sorduğumda
“Bana hoşçakal deme annecim”dedi
ve gitti sınıfına 😦
Nekadar duygusal bir cocuk olduğunu birkez daha anladim…
Mutluluk Halleri 